a słowa "rzepa" jeszcze dlugo nie da się przy mnie wymówić, żebym nie parsknęła śmiechem. Ogólnie w niedzielę wracałam do domu pogryziona przez komary, posiniaczona (tak tak, bycie Bazą Widmo okazało się nielekkim zadaniem ) ale szczęśliwa jak już dawno mi się nie zdarzyło.Nie dam rady wymienić wszysztkich, którzy przyczynili się do tego, że we Fryszerce czuję się już zupełnie u siebie, ale w szczegółności chciałam podziękować członkom dwóch obozów: Elfom (a zwłaszcza Thorstenowi i Ultarowi) i Banitom. Byliście rewelacyjnymi sąsiadami, pełnymi ciepła, humoru, szalonych pomysłów, a po naszych sobotnio-niedzielnych śpiewach do 6 nad ranem do dziś mam chrypę
A także Cado, który ciągnięty przez znajomych na jakąś sesję czy inny fajny punkt programu stwierdził: "Nie mogę, najpierw muszę zobaczyć uśmiech Grzybka". I jak tu go nie kochać?
