Topory

Mam pytanie: Czy ktoś mógłby mi polecić jakieś książki "na początek"? Tzn. mam na myśli to, że ja bardzo mało czytam, jednak czasami nachodzi mnie chęć i wtedy nie wiem za co się zabrać. Skoro już mnie wzięło na czytanie, to chciałbym, żeby to było coś naprawdę porządnego, żeby mój czas nie poszedł na marne . Niekoniecznie muszą to być pozycje fantasy, ważne, żeby nie były to "lekkie i proste" pozycje. Raczej powinny być, jak ja to mówię "przejmujące do głębi", dające do myślenia, zapadające w pamięci na naprawdę długo, wnoszące coś do życia czytającego.
Przykładowo, ostatni raz łyknąłem wszystkie części o Mordimerze, było to jakieś ponad pół roku temu. Pozycje dobre, ale niezbyt wymagające, czytało się lekko, łatwo i przyjemnie. Ostatnio zbieram się do dokończenia drugiej części Diuny, ale jakoś zebrać się nie mogę .
Pytanie kieruję głównie do naszych Dziadów Borowych, gdyż mimo wszystko, mają doświadczenie i przeczytali w swoich życiach naprawdę wiele; co nie znaczy, że osoby mojego pokolenia i młodsze czytają mniej . Oczekuję szczerych i poważnych propozycji .

Gra Endera i Mówca Umarłych Orsona Scotta Carda - już ci pisałem na GG. Po prostu poruszające, pełne humanizmu książki. Mesjasza Diuny również warto przeczytać.

Trzej towarzysze - Erich Maria Remarque - powieść o prawdziwej przyjaźni i przemijaniu

Ojciec Chrzestny - Mario Puzo - chociaż temat może nie jest niesamowicie głęboki to książka jest po prostu świetnie napisana.

Moby Dick - Hermana Melville'a, - mieszanka literatury przygodowej ,naukowej ,psychologicznej i filozoficznej. Wszystko to w konwencji marynistycznej.

Król szczurów - James Clavel - wstrząsająca ,dla ludzi o mocnych nerwach i żołądku

I dwie lektury choć nie wiem czy nadal nimi są:
Dżuma - Albert Camus

Rok 1984 - George Orvell

Z ambitniejszej fantastyki polecam cykl o Ziemiomorzu i opisaną w innym temacie serię Rogera Zelaznego.

Dziękuję ślicznie, już mam mniej więcej pojęcie za co się wziąć . Część pozycji nawet udało mi się znaleźć w ojcowskiej biblioteczce (np. "Król Szczurów"). Co do, np. "Mistrza i Małgorzaty" i "Dżumy" to przez ostatnie dwie trzecie klasy nie udało mi się przez nie do końca przebić, nie wiem czym to było spowodowane... Może tym, że kazano mi je na siłę czytać, wtedy kiedy na czytanie nie miałem ochoty . Teraz sięgnę po nie z własnej woli, być może będzie inaczej . Dzięki raz jeszcze, swoje propozycje można oczywiście nadal pisać, będę miał w czym wybierać

Od siebie dorzucę Kurta Vonneguta, szczególnie "Rzeźnie numer 5". Poważne, ale warte przeczytania.

Co do Mario Puzo, to polecałabym wszystkie jego książki, a w szczególności dokończoną po jego śmierci "Rodzinę Borgiów", bo może się przydać do jakiejś sesyjki

No i cykl "Pieśni Lodu i ognia" George'a R. R. Martina, rozpoczynający się "Gra o tron" (nie wiem, czy już Ci ktoś polecał), mam kilka tomów w e-bookach, jeśli ktoś lubi czytać przed kompem (w pracy na przykład ).

A tak w ogóle, np. Mistrza i Małgorzaty" nie przeczytałam do tej pory, bo jakoś mi nie idzie. Ale wychodzę z założenia, że do niektórych lektur trzeba dojrzeć

Phishy czy mogłabyś w kilku zdaniach napisać o czym jest "Pieśń lodu i ognia"?
Pytam bo wiąże się to dla mnie z dość specyficzna historią. Lata temu miałem okazję zacząć czytać książkę fantasy ,która zrobiła na mnie duże wrażenie, ale dość szybko musiałem przerwać czytanie. Niestety pamiętam głównie to wrażenie ,a nie pomnę ani tytułu ani autora. Tytuł ,który podałaś kojarzy mi się z czymś... Może to akurat to czego szukam?
Z tej mojej książki pamiętam naprawdę niewiele:nazwę "liga pergaminu" , motyw chłopca ,który uczy się magii, jest kimś wyjątkowym ale uważany jest za zw2ykłego posługacza na zamku, w pewnym momencie musi uciekać(wiem to bardzo popularny motyw), potem podróżuje chyba z gnomem.
Może ktoś skojarzy tą książkę na podstawie moich niewielkich wspomnień?

Tad Williams - Smoczy Tron. Pierwsza część cyklu Pamięć, Smutek i Cierń. Podobno na miarę Tolkiena. Sam doczytałem niestety tylko połowę tej książki i to na tyle dawno, że pamiętam tylko motyw giermka Simona, jako posługacza na zamku.

Dziękuje, masz u mnie duże piwo!!!!

"Pieśń lodu i ognia" to raczej opowieść pełna intrygi politycznej, z elementami magii (bardzo jej tam mało), pisana z perspektywy kilku "graczy" w grze o tron królestwa.
Ale czyta się to znakomicie.

"Smoczego tronu" nie czytałam, ale właśnie się stał kolejna pozycją do znalezienia

To ja ci zaproponuje coś lżejszego
Jakub Wędrowicz
A tak to Galeony Wojny